بررسی اثر روغن‌های فرار بر روی واکنش گلیکه شدن آلبومین به روش in vitro

دیابت ملیتوس یکی از شایع‌ترین بیماری‌ها در جوامع بشری است که مقابله با عوارض ناشی از آن هزینه هنگفتی را به سیستم درمانی تحمیل می‌نماید. مهمترین و شاخص‌ترین علامت کلینیکی آن افزایش قند خون می‌باشد که منجر به گلیکه شدن پروتئین‌های مختلف بدن می‌گردد که این امر باعث تغییر ماهیت، ساختمان و عملکرد بیوشیمیایی آنها می‌شود. یکی از راه‌های احتمالی درمان دیابت ملیتوس، کاهش یا مهار این واکنش است. به نظر می‌رسد که استفاده از روغن‌های فرار در این راه مفید و موثر می‌باشد. هدف از این تحقیق، بررسی تأثیر برخی از ترکیبات تشکیل دهنده روغن‌های فرار نظیر پولگون‌، تیمول‌، ژرانیول‌، لینالول و لیمونن بر روی واکنش گلیکه شدن آلبومین در in vitro می‌باشد. بدین منظور در حضور غلظت‌های مختلف هریک از این ترکیبات، واکنش گلیکه شدن آلبومین به صورت in vitro انجام شد و با روش تیوباربیتوریک اسید مورد سنجش قرار گرفت. نتایج حاصل نشان داد که ترکیبات مورد مطالعه در غلظت‌های سه گانه g/dl 1‌، g/dl 2/0 و g/dl 1/0 دارای اثر مهاری بر واکنش گلیکه شدن آلبومین می‌باشند و در این میان‌، تیمول در غلظت g/dl 1 دارای بیشترین مهار بود (94 درصد). ترتیب اثرات ترکیبات فوق‌، به صورت زیر است: لینالول > لیمونن > پولگون > ژرانیول > تیمول نتایج این تحقیق نشان داد که ترکیبات تشکیل دهنده روغن‌های فرار باعث کاهش واکنش گلیکاسیون آلبومین گردیدند.